ناتوانی پارسی بلاگ

چقدر ما باید بدبخت باشیم که در جواب آنها که می‏گویند پارسی بلاگ دینی است و وبلاگ‏های دینی را برمی‏گزیند، با قسم و آیه بخواهیم ثابت کنیم که این‏گونه نیست! متأسفانه مجموعه‏ی پارسی بلاگ توان کافی را برای دفاع از اصولی که با آن شناخته می‏شود، ندارد. وقتی یکی از کاربران، اصل ِ پرداختن به دفاع مقدس را زیر سؤال می برد، پارسی بلاگ نمی‏تواند از این اصل مهم و ارزشی دفاع کند، و به این پاسخ بسنده می‏کند که نه خیر، ما چنین قصدی نداریم و همه نوع مطلب را انتخاب می‏کنیم. همچنین هرگاه بحث دینی بودن پارسی بلاگ مطرح می شود، دوستان هیچ جواب منطقی و اصولی برای دفاع از دین ندارند و در مقابل فقط سعی می کنند با انتخاب چند مطلب ملّی، در عمل نشان دهند که خیلی هم – خدای نکرده – مذهبی نیستند. و اگر کسی هم پیدا بشود و در وبلاگی به این موضوع بپردازد، به جای اینکه این یاری را قدر بدانند، هشدار می‏دهند که شما انتقاد کنید، ما هم هر کاری دلمان بخواهد می کنیم ]شیفت + کلیک کنید[. از این منظر می توان نتیجه گرفت که دوستان اگر چه اهل ورع و تلاش برای رضای خدا هستند، ولی قادر به کنترل حاشیه‏ها و پاسخ به شبهات (البته به صورت منطقی) نیستند. فقدان کارشناسانی که اهل بحث و مناظره باشند و یا عدم توانایی پارسی بلاگ در استفاده از این کارشناسان کاملاً مشهود است.
به جز موارد ارزشی و دینی، هر جا نیاز به پاسخ کارشناسی هست، دوستان پارسی بلاگ دچار سکوتی مرگبار می شوند. وقتی شخصی می‏آید می‏گوید (البته به اشتباه) که تمام منتخبین یا داستان نوشته‏اند یا خاطره، و این گونه ارزش داستان و خاطره (دو ژانر مهم ادبی) را نادیده می‏گیرد، دریغ از یک پاسخ کارشناسانه و تبیین جایگاه خاطره و داستان. پاسخ این اشکال نیز همان سخن همیشگی آقای مدیر است که مدیران محتوایی انتخاب می کنند، تعدادی نهایی می شود و قصد داریم مدیران محتوایی را زیاد کنیم! بیچاره این دو ژانر مهم، و بیچاره آنها که از وقتشان می‏گذرند و در پارسی بلاگ مطلب می نویسند که به هنگام به سخره گرفته شدن، کسی قادر به دفاع از ایشان نیست. البته من شخصاً تا کنون هیچ داستانی (در معنای کارشناسی) میان مطالب پارسی بلاگ ندیده‏ام. خلاصه اینکه در پارسی بلاگ یک پاسخ برای تمام شبهات وجود دارد و به صورت کلیشه‏ای ارائه می‏شود (همان مدیران محتوایی و اضافه شدنشان تا چندی دیگر). معتقدم از بین بلاگرها، عزیزانی که از پارسی بلاگ دفاع می‏کنند، بنا به خلوص و احساس تکلیف خودشان است و فکر می‏کنند اسلام به خطر افتاده است(!)، غافل از اینکه در بسیاری موارد مشکل از عمل‏کرد غلط مدیریت پارسی بلاگ است. من شخصاً اشکالات این مجموعه را متوجه شخص مدیر می‏دانم، همچنان که افتخار نقاط قوت نیز برای ایشان است. مدیر نمی‏تواند مثل غربی‏ها هر کار می‏خواهد انجام دهد و سپس ژبا علم کردن تعدادی از دوستان نقش خود را بی‏رنگ نشان دهد، مگر انتخاب مدیران محتوایی با ارگان یا سازمانی خاص است؟ وقتی مدیر تمام تصمیمات را می‏گیرد، من زیر بار نمی‏روم که نقش او را نزدیک به صفر بدانم و حتی برای کسانی که به جای او سیبل شده‏اند دلم می‏سوزد.
به جز بلاگرها، دیگرانی هم که دورادور پارسی بلاگ را تأیید می‏کنند، برای این است که به صداقت و تقوای دوستان ایمان دارند – که ما هم در این مورد شک نداریم – اما نمی‏دانند که چه ایرادات جدی‏ای به لحاظ علمی به این مجموعه وارد است و به چه آسانی می توان آن را حل کرد. مشکل خیلی‏ها این است که در مواجهه با یک بلاگر اکتیو که احیاناً به فنونی چون طراحی وب و نرم افراز نیز آشنایی دارد، برای او لزوماً شأنیت کارشناسی امور مختلف دینی، ادبی، هنریّ اجتماعی، سیاسی و ... نیز قائل هستند. و اگر کسی چون نگارنده با شجاعت به این مسائل بپردازد، به انواع اتهامات بسته می‏شود. امیدوارم بتوانم در آینده با توجه به استنادات و اشاره به روند برگزیدگان نشان دهم که این قابلیت (مطالب برگزیده و وبلاگ منتخب) حربه‏ای در دست مدیر است تا به اهداف خاصش برسد و خیلی هم این طوری نیست که ضعیف یا قوی طبق یک مکانیزم بی‏شائبه انجام پذیرد.‏‏
دوستان این صراحت لهجه‏ی ما را ببخشند، قسمت این بوده از دوستانی که شما جای پایشان را می‏بوسید (و البته ما نیز به همچنین) جا بمانیم و مورد لعن و غضب دوستان فعلی قرار بگیریم و البته حقمان است! این تنبلی و عقب افتادگی کم گناهی نیست، وقتی کلید دست خودت باشد و بتوانی عروج کنی، اما زندگی کثیف و روزمره‏ی این دنیا را انتخاب نمایی، چاره ای نداری به جز اینکه این عذاب نصیبت باشد و هر روز این لجن و منجلاب را تحمل کنی!
امام‏(ره) فرمودند:«نگذارید پیش‏کسوتان شهادت و خون در پیچ و خم زندگی روزمره‏ی خود به فراموشی سپرده شوند» و این تکلیف خودمان هم هست، ما خود را به فراموشی نمی‏سپاریم و محکم و ثابت‏قدم در صحنه هستیم از هر نوع رفیق‏بازی غیر‏الهی هم برائت می‏جوییم. روح شهید والامقام، بلبل نوجوان اهل بیت(ع)، محمد حسین مالکی نژاد شاد که می‏گفت:«دوستی اگر برای خدا باشد، هیچ مشکلی پیش نمی‏آید» و من درس می‏گیرم که: دوستی اگر برای خدا نباشد، پشیزی ارزش ندارد!
دعا بفرمایید.